John Lennon

Familieachtergrond:

John werd in Liverpool geboren  als zoon van de steward Alfred Lennon en Julia Stanley. Zij was volgens eigen zeggen ouvreuse.
Zijn vader was vaak maanden op zee. Hij vestigde zich in Nieuw-Zeeland toen John vijf jaar oud was. Zij zouden elkaar pas in
1964 terugzien. Ook Johns vader Alfred zong als bijverdienste. Lennon woonde vanaf zijn vierde jaar bij zijn moeders zuster,
Mimi, in de wijk Woolton. Volgens zijn oma zou Mimi een betere opvoeder zijn dan Julia. Mimi was een goed mens maar volgens
John veel te streng en zij gaf hem niet veel liefde. Op 15 juli 1958 werd zijn moeder doodgereden door een dronken politieman.

Lennon kwam meer en meer onder invloed van de avant-garde-kunstenares Yoko Ono. Hij verliet zijn toenmalige vrouw Cynthia Powell
en trouwde in maart 1969 met Yoko Ono. Zijn huwelijk met Cynthia dateerde van 23 augustus 1962. Het paar heeft een zoon, Julian.

Julian en Sean Lennon, de zonen van John, hebben met wisselend succes een muzikale carrière, die echter volledig wordt
overschaduwd door de artistieke erfenis van hun vader. Toen Julian een kleine jongen was verliet John zijn moeder Cynthia Powell
om niet meer terug te keren en Sean was vijf jaar oud toen John werd vermoord.

The Beatles:

Lennon is een markant figuur in de popmuziek gebleken.

John Lennon veroorzaakte een internationale rel en een boycot van de Beatles door een interview met de Evening Standard.
"The Beatles zijn populairder dan Jezus Christus", beweerde hij, wat hem niet alleen kwam te staan op een platenboycot in de VS,
maar ook op een etherboycot door de NCRV. In november 2008 werd hem deze bewering officieel vergeven door het Vaticaan.

Onder invloed van Ono werd Lennon radicaler, en maakte hij langzaam een beweging naar links. Hij nam bijvoorbeeld in 1968
Revolution met de Beatles op. De harde singleversie (de B-kant van Hey Jude) is al duidelijk uitgesproken, maar in de zachtere
elpeeversie op The White Album  toonde hij zijn twijfel over de richting waarin hij ging. "We all want to change the world/but
when you talk about destruction/don't you know that you can count me out" waarbij in het nummer het laatste woord veranderde
in in. In november van dat jaar gaven John and Yoko  de elpee Two Virgins uit met een naaktfoto als hoes.

Toen de Beatles langzaam ophielden te bestaan, ging Lennon alleen verder en sprak hij zich nog meer uit. In maart 1969 bleven
John en Yoko bij wijze van huwelijksreis een week lang (van 25 maart tot en met 31 maart) in bed in kamer 902 in het Amsterdamse
Hilton Hotel (de "Bed-In"), zij wilden hiermee wereldvrede promoten en protesteren tegen de oorlog in Vietnam. De beelden haalden
voorpagina's van kranten over de hele wereld.

In juli 1969 werd de anti-oorlogsmantra Give Peace a Chance uitgebracht, die opgenomen is tijdens hun tweede Bed-In.

 In oktober bracht John met de Plastic Ono Band de klassieker Cold Turkey uit nadat de overige Beatles lieten weten niet
geïnteresseerd te zijn in de song, en in november stuurde hij zijn MBE-medaille (Member of the Order of the British Empire)
terug uit protest tegen de oorlog in Biafra. In februari 1970 schoor Lennon zijn lange haren af en bracht Instant Karma! uit.

Solo

Nadat de Beatles in april 1970 definitief uit elkaar gingen, ging Lennon door op de weg die hij al met de Beatles was ingeslagen.
In het klassieke album John Lennon/Album Plastic Ono Band, was Lennon op zoek naar zichzelf in plaats van naar John de Beatle. In
die tijd was hij daarvoor in therapie. In Mother schreeuwt Lennon dan ook om het verlies van zijn moeder. In God verklaart hij
uiteindelijk 'I don't believe in Beatles/I just believe in me/ Yoko and me/And that's reality/The dream is over.' Later, in 1971,
bracht Lennon Imagine uit. Het gelijknamige album bereikte wereldwijd de top van de hitlijsten. Met de dood van Lennon negen jaar
later werd dit album opnieuw erg populair.

De volgende elpees gingen volgens vele critici in niveau achteruit. Het album Mind Games (1973) verkocht slechts matig en de
titeltrack bereikte met moeite de top 20 in de VS.

Het daaropvolgende album Walls and Bridges (1974) leverde hem zijn enige nummer 1 hit op tijdens zijn leven: "Whatever Gets You
Thru the Night", een duet met Elton John.

In het begin van de jaren 70 besloten John en Yoko zich te vestigen in New York en ze vroegen een verblijfsvergunning aan. Ze
kwamen in aanvaring met de regering-Nixon die Lennon als een politiek gevaar beschouwde en hem ook liet schaduwen door de
geheime dienst. Een jarenlange juridische strijd volgde. Nadat Nixon in 1974 wegens het Watergateschandaal het veld moest ruimen,
werd Lennon in 1976 definitief een Green Card toegekend.

In 1975 schreef Lennon nog, met David Bowie, het nummer Fame. Hierna trok hij zich terug om zich te richten op de opvoeding van
zijn zoon Sean. Hij schreef nog wel wat songs en maakte enkele demo's, maar nam niet actief nieuwe nummers op.

In 1979 kondigde Lennon echter aan weer een plaat te willen maken. Die verscheen in het najaar van 1980. Het album, Double Fantasy,
deed aanvankelijk weinig.

Lennons dood

Zijn terugkeer in de muziek was echter van korte duur: op 8 december 1980, om tien minuten voor elf in de avond werd Lennon voor
zijn huis in het Dakota gebouw aan 72nd Street neergeschoten door Mark David Chapman met een .38 Charter Arms Special-revolver.

Op dat moment stond de wereld even stil. Diezelfde avond verzamelde honderden mensen zich voor het flatgebouw en voor het ziekenhuis
waar John Lennon op dat moment nog was.
 
De Amerikaanse kranten stonden vol met berichten over de dood van Lennon en met artikelen over de Beatles. Maar ook in Nederland
waren de kranten geschokt door het nieuws.

M. D. C., 25 jaar oud, betwistte verklaringen in de media dat hij naar Lennon heeft geroepen, voordat hij hem op 8 december 1980
in New York neerschoot. “Ik kan me niet herinneren me dat ik gezegd heb: “Mijnheer Lennon”, vertelde C. de vrijlatingscommissie.
“Ik denk dat de pers dit verhaal de wereld in heeft geholpen. Het is niet waar. Hij heeft zich niet omgedraaid. Ik heb hem in zijn
rug geschoten”, zei hij.

C. vuurde vijf schoten af op Lennon en raakte hem vier keer, toen de muzieklegende en zijn vrouw, Yoko Ono, naar hun woning
teruggingen in het Dakota-apartementgebouw in de Upper West Side van Manhattan. De vroegere onderhoudsman zei dat C. drie maanden
eerder met het plannen van de schietpartij was begonnen, nadat hij Lennon op de hoes van de Beatles-elpee Sgt. Pepper’s Lonely
Hearts Club Band had gezien. 

“Ik zag alleen zijn gezicht en het leek alsof alles bij elkaar kwam, de oplossing voor mijn probleem dat ik verward was en me een
nul voelde”, zei hij volgens het onlangs vrijgegeven transcript. “Ik zei: “Zou het niet geweldig zijn als ik deze persoon zou
vermoorden? Ik zou bekend worden, ik zou geen nul meer zijn”. Dat was mijn redenering destijds.
“Ik zag hem destijds als een nepfiguur en heb hem daarmee verkeerd beoordeeld. Daar zit hij in dat luxueuze gebouw en destijds
had hij over liefde en zo gezongen. Het maakte me kwaad.”

Lennon werd nog in een politieauto naar het ziekenhuis gebracht, maar had al te veel bloed verloren en overleed kort daarna op
40-jarige leeftijd. Om 23.15 uur werd hij dood verklaard. Eerder die avond was Lennon nog door zijn moordenaar aangesproken en
had hij voor hem een exemplaar van Double Fantasy gesigneerd.

John Lennon werd op 10 december gecremeerd in Ferncliff Crematory in Ardsley, New York. Yoko Ono heeft John's as gestrooid in
New York's Central Park, waar later het Strawberry Fields memorial is gemaakt.

Na John's dood

Na de moord op Lennon steeg Double Fantasy wereldwijd naar de top van de verkooplijsten. Twee singles van het album, (Just Like)
Starting Over en Woman, werden grote hits, evenals het oudere Imagine. Van Johns soloplaten werden, enkel en alleen al in de
Verenigde Staten, 14 miljoen exemplaren verkocht. De moord op Lennon bracht overigens geruchten op gang dat deze het werk was van
de Amerikaanse overheid die beducht zou zijn voor de invloed die Lennon nog zou hebben op het publiek.
 
Na de moord verscheen Lennon nog incidenteel op de hitparade als er oude opnamen werden uitgebracht. In 1984 onder meer Nobody
told me van het album Milk and Honey en in 1992 Instant Karma! ter gelegenheid van een reclamecommercial voor Nike-sportschoenen.
 
In 2007 werd de film Chapter 27, over de moord op Lennon vanuit het oogpunt van de moordenaar, uitgebracht. Lennon-fans
protesteerden tegen deze film, omdat ze bang waren dat Chapman de wereld in zou gaan als een held. De film had geen succes.
 
In 2009 verscheen de film Nowhere Boy, die beschrijft hoe Lennon The Quarrymen oprichtte. Ook laat de film zien hoe Lennon werd
verscheurd door enerzijds de loyaliteit aan zijn tante, bij wie hij sinds zijn vijfde levensjaar in huis woonde, en anderzijds
liefde voor zijn labiele moeder.